schrijven


vooral niks

je bent als slapen
ik wil niet naar je toe gaan en
ik wil niet van je weg
je ogen rollen prachtig

te weinig lijnen in mijn boek
om je op te schrijven
ik ben een en al voornemens
daar kan ik je bereiken

zo blijf ik bladeren door je borsten
zo lees ik aandachtig elke pagina
zo loop ik op je eieren
zo onderwerp ik me

ik trek de streep en zet de punt
mijn zin in jou beëindigd
je doet mijn hemel branden
en kamt je haren in het donker

mijn lichaam is moe
van de oorlog met mijn hoofd


1964

ik zit buiten in mijn verzameling langzaam stervende dingen. de takken jeuken.
de kevers wenen in hun schild. ik weet nog hoe ik, gisteren of vorig jaar

mijn stem verloor. sindsdien heb ik gezongen zonder. mijn handen zoeken bossen.
de stenen van mijn tuin zijn net als ik. ze raken elkaar niet, nooit helemaal.

hoe moet hier ooit nog iets uit groeien. hoe kan. hoe zou.
hoe wil.


als

ik heb je liever als de zon

– ik heb je liever als de zon wat?

wat?

– ik heb je liever als de zon opkomt? of als de zon ondergaat?

nee, altijd

– altijd is te lang

nu dan. voortdurend

– voortdurend onvoorwaardelijk liever?

dat bedoel ik. ik kan niet stoppen

– alles kan stoppen

ik niet. ik heb je liever

– dan?

ja. ik heb je liever dan alles


30

geen huis bouw ik, mijn lente
graaft nagels over glas
en zoekt een stenen tafel
haar kleur verzonnen tussen splinters
maar in de strenge blik van wit papier
pauze
de mist trekt op, de lijnen blijken voorgedrukt
ik moet van niets of niemand weten
laat mij zitten op mijn hout
zonder leegte of betekenis, ik wil
de maan veranderen en dan vergeten worden
mijn plannen opgevouwen, laat ze achter op de sporen
in de geur van dijen en van golven

enkel jij beziet mijn dansen, mijn lachen
bezingt mijn klauwen, enkel jij vraagt scherven
ik leid je naar het feest van mieren en van doeken
onder de grote groene sproeiers
enkel jij bent overbodig, wat
maakt je dat aanwezig
ik ben mijn eigen grote wijzer
en besta
genoeg vandaag


Lijstje

– ik wil
– zie hierboven
– ik wil even op een rijtje
– alles kunnen zeggen
– veel mogen doen
– dromen laten stapelen

– je dwingt me tot keuzes, zoals
– welke bruggen te verbranden
– wat ik het meest bemin
– of wie te willen zijn

– maar
– ik weet alleen
– ik weet dat sommige mensen
– thuishoren in hetzelfde gele boek
– wensen met hun handen

– verdwijnen in hallo’s


Opvallende titel

Nieuwsgierigmakende intro.
Humoristische kernboodschap. Verkoop van een way of life.
Leuke woordspeling. Onweerlegbare reden. Interessant cijfermateriaal.
Persoonlijke oproep. Veelbetekenende vraag.
Omvattende hashtag.
Icoon van een emotie.


mijn pen schrijft zelf de zinnen

mijn pen schrijft zelf de zinnen
die mijn hoofd verbergt vanbinnen
en mijn hand weet meer te zeggen
dan mijn mond zoekt uit te leggen

mijn vingers kennen dingen
die mijn lippen zelden zingen
mijn papier verdraagt geheimen
verstopt de waarheid in mijn rijmen